چاه مرگبار دانش محض

سلام

دیگرمرسوم نیست کسی در مورد دانش بد بگوید . سطح دانش و تفکر بشری آنقدر رشد داشته که دانش و دانش آموزی نه تنها نکوهیده نیست، بلکه افتخار آمیز هم بنظر میرسد .

حتی از بهترین مصداقهای رشد و شخصیت یک فرددر همه جوامع بشری، به اشتباه میزان تحصیلات دانشگاهی و آکادمیک محسوب میشود .

گویا آنقدر طی قرون متمادی دانش و دانش آموزی جرم تلقی شده است که هنوز دغدغه ی بشر، اثبات اشتباه بودن این گزاره است و طبیعتا انتخاب چنین تیتری در این فضای غالب کمی عجیب بنظر میرسد .

دانش نمیتواند حتی چاله باشد چه رسد به چاه مرگبار اما باور کنید دانش محض این ظرفیت را دارد .

مایلم قصه ای را جهت تبیین بهتر بحث بیان کنم :

داوود، جوانی بود تحصیل کرده رشته ی کامپیوترکه تصمیم گرفت بعد از خدمت سربازی مغازه ای علم کند و کاسب شود . دیگر مردی شده بود و کم کم زمزمه زن گرفتن او هم شنیده میشد .

بعد از مشورت با دوستان و آشنایان انتخاب او فروش کامپیوتر بود . چه آنکه پسر خاله ی داوود هم وارد کننده کامپیوتر بود و پشتوانه ی خوبی به حساب می آمد . اما داوود قصه ی ما هم از معدود ! جوانهایی بود که راه اندازی یک کسب و کار هر چند ساده را نیازمند کسب دانش میدانست . به پیشنهاد یکی از دوستان اولین کتابی که انتخاب کرد، کتاب قورباغه را قورت بده اثر برایان تریسی بود و آنقدر آن کتاب را پسندید که برای اولین بار در عمرش این کتاب را سه بار خواند !

کتاب بعدی مدیریت زمان از همان نویسنده بود که آخر کتاب تبلیغ آن شده بود . مدیریت زمان هم جالب بود اما بنظر میرسید هنوز کافی نبود . خب آموزش فروش چی ؟ باید کامپیوتر را میفروخت و مگر میشد بدون داشتن دانش فروش و نیز مهارتهای ارتباطی، چیزی فروخت . آه فن بیان چقدر لازم به نظر میرسید و از زبان بدن هم که نمیشد چشم پوشی کرد و هر چه بیشتر کتابها را درو میکرد تشنه تر میشد !

هرچه بیشتر دانشش زیاد میشد، ندانسته هایش بیشتر خود نمایی میکرد و تاخیر در شروع موجه تر مینمود .

داوود قصه ی ما هرچه بیشتر کتاب میخواند، به درست بودن گزاره ی زیر بیشتر پی میبرد . گزاره ای که اکثر بزرگتر های جامعه مطرح میکنند و ساعتها برای درستی اش نظریه پردازی های علمی هم میکنند . گزاره ای که یکی از عوامل مهم فلاکت ما بوده است :

 

ریسک نکن، برو یه جایی که آب باریکه بهت بدن و بیمه هم داشته باشه ...

 

دانش اگر همراه با اقدام عملی نباشد، تبدیل به چاهی مرگبار میشود . چاهی از جنس کمال گرایی و یا پوششی برای تنبلی و ترس .

و در همان ایامی که داوود قصه ی ما مشغول تحقیقات مفصل علمی بود، رفیقش مغازه ی خود را زده بود و مشغول کسب درآمد هم شده بود .

به همان اندازه که بدون دانش مشغول به کاری شدن درهر زمینه مذموم است، دنبال دانش زیاد بودن هم میتواند مهلک باشد . کما اینکه ثروتمندان بسیار زیادی را دیده ایم که بدون مدرک دانشگاهی، هزاران نان خور تحصیل کرده با انواع مدارک دانشگاهی دارند و همچنین استادان و فارق التحصیلهای مقاطع بالا بالای دانشگاهی و البته بیکار و ...

دانش آموزی برای هر شروع، ضرورت اجتناب ناپذیری است البته به شرط اینکه همراه با عمل توأمان باشد .

اما همه ما بعضی مواقع آنقدر مشغول کسب دانسته ها میشویم که به بهره وری از آنها نمیرسیم . مثلا همین نرم افزارهای رنگ و وارنگ تندخوانی . اگر یک نرم افزار ساده و ابتدایی را میچسبیدیم و فقط روزی چند دقیقه وقت صرف آن میکردیم، اتفاقات بزرگی در حوزه ی تندخوانی برای ما افتاده بود .

اگر بجای گشت و گزار بدنبال تکنیکهای جدید بشری در مورد تقویت حافظه نبودیم و همان یک تکنیک که ده ها سال پیش بلد بودیم را مرتب تمرین میکردیم، حافظه ای نجومی پیدا کرده بودیم. اما الان انواع تکنیکها و تاکتیک های متا ریدینگ و فانتوم و نارنگی و موز و ابر و... را بلدیم و در مکالمه ی خود هم از آنها جهت اظهار فضل نام میبریم اما دریغ از یک ارزن مهارت در تند خوانی وحفظ و حافظه .

اقیانوس های متحرکی از انواع دانسته ها شده ایم به عمق یک بند انگشت !

در واقع مغز ما در بسیاری از حوزه ها نقش یک فلش مموری پر و پیمانی را ایفا میکند که در قسمت فوقانی چشمانمان نصب شده و فقط و فقط باید اطلاعات را درون آن ذخیره کرد تا مبادا در مقابل دیگران کم بیاوریم و کم ذخیره کرده باشیم .

 

لطفا مراقب چاه های دانش محض باشید .

چاه هایی جذاب و دوست داشتنی اما مرگ بار .

و مگر مرگ واژه ای برای تصویر نیستی نیست ؟ ومگر صرف وقت برای کسب دانش، بدون عمل به آن، نیست کردن زمان گرانبهای ما نیست ؟